Tonight I'm Polishman

      Dopiero przeglądając zdjęcia i filmy ze wczoraj, zaczynam wierzyć, że to nie był sen. Powoli dociera do mnie fakt, że dwadzieścia cztery godziny temu spełniłam swoje największe marzenie - na żywo usłyszałam i zobaczyłam Thirty Seconds to Mars. Ciężko zliczyć ile razy z moich ust padły słowa cudownie, jak pięknie, o Boże i AAAAA. Siostrzyczka z Marlenką płakały, tymczasem ja byłam tak oszołomiona, że aż zabrakło mi łez. Słysząc początek Birth nogi się pode mną ugięły, a serce na chwilę stanęło. Nie wierzyłam własnym uszom, a oczom tym bardziej, gdy ujrzałam Jareda z koroną na głowie i rybnicką flagą w dłoni. Zdaje się, że piszczałam jak mała dziewczynka. Nasłuchałam się o pierogach i kiełbasie, a zdanie Tonight I'm Polishman pozostanie w mojej pamięci już na zawsze. Niestety brakowało Shannona, ale to z pewnością nie był mój ostatni koncert Marsów. Wierzę, że będę miała jeszcze okazję usłyszeć i zobaczyć zespół w pełnym składzie.

      Wiedziałam, że kocham Marsów, jednak dzięki koncertowi pokochałam również Dawida Podsiadło. Jego śmiechu nigdy nie zapomnę. Moim zdaniem jego występ był doskonały, szkoda tylko, że nie zaśpiewał mojej ulubionej piosenki. Żałuję, że już wcześniej nie byłam na jego koncercie, choć miałam taką okazję. Obym wkrótce mogła go usłyszeć ponownie.

      Pierwszy raz byłam na takim koncercie, przez co ciężko mi go ocenić, bo nie mam porównania. Wiem jednak, że następnym razem nie kupię biletu na trybuny. Ominęło mnie najlepsze: chmura konfetti, dmuchane piłki i balony, deszcz glow sticków no i wywoływanie przez Jareda na scenę (nie łudźmy się, nawet by mnie nie zauważył). Niech mnie zadepczą na płycie. Chcę czuć, że jestem na koncercie.

      Nie warto publikować tego, co sama nagrałam, bo filmy mają fatalną jakość i słychać na nich wyłącznie moje wycie i piski. Nie wiedziałam, że potrafię tak wrzeszczeć. Gardło boli mnie dzisiaj bardziej niż podczas ostatniej anginy, ale jak to mówią - raz się żyje. (By the way, wracając szłam środkiem wyłączonej z ruchu drogi. Achievement unlocked.)

      Takim oto akcentem oficjalnie rozpoczęłam moją przygodę z koncertami. Wszystkich zachęcam. Może trochę to kosztuje, ale wspomnienia są bezcenne.

Ja, Marlenka i Siostrzyczka. Czekamy na otwarcie bram stadionu.

Taki widok miałyśmy z trybun.