My inspiration books + gamescom

Pamiętacie, gdy kilka miesięcy temu wspomniałam o stworzeniu magicznego kajeciku, w którym gromadzę wszelkie liryczne inspiracje, głębokie cytaty, twórczość moich ulubionych poetów oraz swoje własne gryzmoły? Pewnie nie. Mowa o mojej Poetyckiej Biblii, której dotychczas Wam nie pokazałam, bo właściwie nie ma się czym chwalić. Na bieżąco ją uzupełniam, ostatnio nawet intensywniej (sierpień mi służy), stopniowo dołączając do niej kolejne ewangelie - cienkie zeszyty, których treść jest zróżnicowana tematycznie. 

Pewne grono odbiorców (tj. Siostrzyczka) może skądś kojarzyć ten zeszyt, a raczej jego okładkę. Zrobiłam ją samodzielnie, co zapewne rzuca się w oczy. Niegdyś był to mój pamiętnik, który postanowiłam zastąpić blogiem (uznałam, że pisanie do szuflady nie ma sensu). Wnętrze wypatroszyłam i spaliłam, pozostawiając tamtą przeszłość za sobą (pisałam m.in. o Pani Emetofobii, która w tamtym okresie zaczęła mnie prześladować oraz o niespełnionym gimnazjalnym uczuciu).

Oczywiście najwięcej w niej Poświatowskiej. Jest dla mnie największą inspiracją, moją liryczną mentorką. Oprócz niej są też Leśmian, Szymborska, Tetmajer, a nawet Pan Poeta. Tego ostatniego mam na razie na wyłączność.

Mam nawet sonety Szekspira, które kiedyś przerabialiśmy na angielskim. (Przy okazji, ostatnio przeczytałam Romea i Julię w oryginale. Jestem zachwycona!). Ponadto na osobnych kartkach spisuję teksty ulubionych piosenek, które luźno wtykam między wiersze (repertuar Lany z poezją Poświatowskiej niesamowicie się uzupełniają). Biblia pełni też funkcję zielnika. Liśćmi bluszczu czy główkami kwiatów ozdabiam marginesy. 

Jedna z ewangelii, zatytułowana Poezje, jest luźnym zbiorem mojej twórczości (wiem, nadużywam kursywy). Kiedyś, od razu po przepisaniu wiersza, pozbywałam się zabazgranej kartki, jednak postanowiłam zatrzymywać te nieporadne rękopisy. Tak na pamiątkę.

Ostatnio wspominałam, że zainteresowałam się modą. To Emilia zainspirowała mnie do założenia takiego zeszytu. Jest w nim wszystko, co znajdę w czasopismach; nie tylko obecne trendy, bo za takimi i tak nigdy nie nadążałam, ale wszystko, co mi się podoba. Małą czarną księgę stylu pożyczyłam od Gabi, która na stylu zna się najlepiej. Książka zawiera wiele interesujących ciekawostek i nawiązań do kultowych filmów. O tym, że uwielbiam Audrey Hepburn chyba wiecie, prawda? Ponadto zaczęłam czytać ELLE. Nawet przeciwnicy mody znajdą w tym czasopiśmie coś dla siebie; z wywiadów można wypisywać złote myśli. 

***

Z zapartym tchem śledzę poczynania ekipy tvgry.pl na tegorocznym gamescomie. Wyjazd na takie targi jest jednym z wielu marzeń, które ostatnio zaczęły mi się spełniać, więc nie tracę nadziei. Konferencję Microsoftu obejrzałam online w całości.

Rozpłakałam się na trailerze Ori And The Blind Forest. Platformówka, choć utrzymana w cukierkowej konwencji, fabularnie przywodzi na myśl Limbo. Quantum Break, kolejne dziecko studia Remedy (twórców m.in. Alana Wake'a, o którym swego czasu pisałam) zachwycił mnie swoim dynamicznym gameplayem. Forza Horizon 2 może pochwalić się szeroką gamą motoryzacyjnych perełek i zróżnicowanym sandboksem, choć ten w The Crew równie zachwyca. Marne mam szanse na szybkie zdobycie prawa jazdy, więc wirtualne wyścigi na razie muszą mi wystarczyć.

Wolę nie wypowiadać się na temat Xbox One vs. PlayStation 4. Będąc zwolenniczką pecetów (które i tak są najbardziej pokrzywdzone), nie chcę brać udziału w tej wojnie. Chodzi oczywiście o wydawane na owe konsole tytuły. Z konsolami Sony mam już doświadczenie i niczego im nie zarzucam, jednak skłaniam się ku kupnie nowego xboksa (co tanim wydatkiem nie jest). Może to ze względu na Quantum Break, który zostanie wydany tylko na tę konsolę (przynajmniej na razie), choć uważam to za głupotę, bo gra zapowiada się za dobrze, by być dostępną tylko na jednej platformie.

***

PS. Po przeczytaniu tego posta (w poszukiwaniu literówek) stwierdzam, iż moje zainteresowania są iście zróżnicowane...