Wyjątkowy dzień cz. II

      Pełna obaw co do imprezy osiemnastkowej, nie sądziłam, że przybierze ona taki obrót. Spodziewałam się stypy, tymczasem pochówek mojej młodości zamienił się w pijacki rytuał przejścia.

      Impreza miała miejsce w moim komunistycznym domu, do którego wszystkim gościom cudem udało się dotrzeć. (Co najzabawniejsze - dziewczyny były zachwycone kwiecistymi tapetami, które zdobią ściany pokoju gościnnego już od trzynastu lat.) Za sprawą maślanych oczek i dziecięcego kwilenia wywalczyłam całe piętro dla siebie i moich gości, dzięki czemu mogliśmy swobodnie szaleć i poruszać typowe dla nas tematy, podczas gdy najbliżsi członkowie rodziny spokojnie pili kawę pod nami, nieświadomi tego, co dzieje się na górze. A działo się naprawdę wiele.

      Po długich przemyśleniach dotyczących podkładu muzycznego, zrezygnowana zdecydowałam się puścić MTV Rocks, co zadowoliło wszystkich. Najbardziej żałuję, że nie uwieczniłam na filmie Braciszka, który podczas piosenki Foo Fighters wpadł w trans i zaczął miarowo kołysać się na prawo i lewo, machając dłonią z zapaloną zapalniczką. Wypite promile nie tłumaczą jego zachowania, Braciszek już się taki urodził.
      Całą imprezę stroniłam od alkoholu, który według mnie śmierdzi i pali w język. Szampana nawet nie tknęłam; kuzynka poratowała mnie swoim kieliszkiem piccolo. Z ciekawości skosztowałam wina, jednak byłam w stanie przełknąć tylko dwa łyki i to z grymasem na twarzy. Podstępna Basia podłożyła mi szklankę z wódką, co było ciekawym doświadczeniem, bo nie wiedziałam, że tak prędko potrafię dobiec do łazienki. Jedno jest pewne - alkoholizm mi nie grozi.
      Zamiast mnie piła cała reszta towarzystwa. Duża Madzia po kolejnym kieliszku raz się śmiała, raz płakała, Braciszek godzinę wiązał swoje glany, Siostrzyczka minutę wpatrywała się w dal, a Ania robiła porządki w kieliszkach, jednak najbardziej zaskoczyła mnie niepozorna Gabi. Dwóm ostatnim paniom gratuluję mocnych głów!
      Noc była wyjątkowo ciepła. Co chwila wychodziliśmy na balkon: dziewczyny, by odetchnąć świeżym powietrzem, Braciszek, by zapalić. Bezchmurne niebo zapewniło nam rozrywkę w postaci zabawy w astrologów. Gwiazdę polarną udało mi się nawet uchwycić na zdjęciu, niestety Wielki Wóz pozostanie tylko wspomnieniem.
      Siostrzeńce zachowywali się tego wieczoru wyjątkowo grzecznie, przez co nikt nie uwierzył w moje historie o ich bestialskich wyczynach. Poparła mnie jedynie Gabi, która najwyraźniej tak, jak ja, ma niemiłe wspomnienia związane z wrzeszczącymi trzylatkami.
      Impreza trwała do północy, jednak po tylu wrażeniach zasnęłam dopiero po pierwszej.

      Nie spodziewałam się tylu prezentów. Większość z nich pozostanie pamiątkami na całe życie. Słodkimi drobiazgami i bukietami tulipanów nie nacieszę się za długo, jednak na zawsze pozostanie mi piękna biżuteria, w tym srebrna triada. Pierwszy raz w życiu dostałam prawdziwy perfum, o cudownym, różanym zapachu. Oprócz tradycyjnych kwiatów, dostałam wiązankę cukierków i herbaciany bukiet. Ponadto zadbano o to, bym miała co czytać i obdarowano mnie pięcioma książkami. Już same tytuły sugerują, co to za literatura. Dostałam również kwieciste stringi, jednak jeszcze trochę minie, nim mi się przydadzą. Siostrzyczka sprezentowała mi kolaż ze zdjęć, które robiła mi w najmniej odpowiednich momentach. Na ścianie zawiśnie dopiero wtedy, gdy stracę wzrok. Marlenka i Gabi wpadły na genialny pomysł i podarowały mi fiszki z podstawami francuskiego - mam kolejną motywację do nauki tego pięknego języka. Oczywiście prezenty zapakowano w ogromne pudła, pełne skrawków gazet, które walały się później po całym piętrze.

      Niestety nie obyło się bez przykrości. Dorota nie mogła przyjść z powodu choroby, a Siostrzyczka nieustannie kłóciła się przez telefon ze swoim, teraz już na szczęście byłym, "chłopakiem" (zaborczym dupkiem, zazdrośnikiem, nieustannie ją ograniczającym idiotą, który nikogo nie darzy zaufaniem. Tak, wiem, że to teraz czytasz i nawet nie wyobrażasz sobie, jak dobrze mi z tą świadomością.). Trochę czasu minęło nim porządnie się wypłakała i do nas wróciła. Właśnie w takich chwilach cieszę się ze swojej samotności.

      Niezapomnianą noc starałam się utrwalić aparatem. W sumie natrzaskałam ponad sto sześćdziesiąt zdjęć, z czego nieudana większość bynajmniej nie nadaje się do opublikowania, a co najwyżej do szantażu. Jednak w poprzednim poście zapowiedziałam fotorelację, w takim razie z obietnicy muszę się wywiązać. Oglądacie na własną odpowiedzialność, za Wasze koszmary senne nie odpowiadam.

Od lewej: Ania, Agnieszka, Agnieszka, Duża Madzia (różowa sukienka), ja, Basia, Braciszek, Siostrzyczka, Marlenka, Gabi

 

Specjalnie dla Braciszka :) 

(Rozmowa na początku dotyczy "chłopaka" Siostrzyczki i nie mam zamiaru jej wycinać. Okej, miałam zamiar, ale nie wiem jak. Zresztą, mniejsza.)

PS. Życzcie zdrowia Braciszkowi, bo biedactwo wylądowało dziś w szpitalu.