Lluvia

Te chwile, gdy nie jest świadoma mojej obecności - uwielbiam je najbardziej.

Zasiadam na widowni i obserwuję jej spektakl. Jej swobodę ruchów, płytkie oddechy. 

Ulubiony fotel, filiżanka zielonej herbaty, "Lalka" Prusa. 

Flanelowa koszula, czarne legginsy, rozpuszczone włosy (brązowe w ciemnościach, złote w słońcu).

Biała czekolada w kąciku jej ust. Mam ochotę zlizać ją pocałunkiem. Nie poczuje go. 

Nagle odwraca głowę w moją stronę. Zamieram. Zamyka książkę, podnosi się z fotela i powoli podchodzi do mnie. Przez chwilę myślę, że mnie widzi. Jest tak blisko. Jeszcze intensywniej czuję jej zapach. Kosmyk jej włosów łaskocze moje ramię. Zamyka drzwi.

Mija mnie. Odsuwa firanę okna i wślizguje się na parapet. Szyba z zewnątrz jest pokryta kroplami deszczu. Bierze łyk herbaty, kostkę czekolady, otwiera książkę. Co stronę spogląda na szybę okna. Liczy krople deszczu i wraca do lektury. 

"Boże, jaka piękna niedziela." Jej głos łaskocze moje uszy. 

Kicha. Ze śmiechem mówię "Na zdrowie". Nie słyszę "Dziękuję".

Rozgląda się po pokoju. 

Czytaj dalej. Mnie tu nie ma.

***

O pierwszego listopada, co wieczór (godz. 21:00 jest dla mnie wieczorem), przez prawie godzinę wyciskam z siebie siódme poty. Na początku ćwiczyłam z Chodakowską, ale ta kobieta nie ma serca. Leżąc plackiem na podłodze, wpadłam na pomysł, żeby ćwiczyć po swojemu. Trochę ćwiczeń od pani Ewy, trochę od Mel B., trochę wymyślonych przeze mnie samą i jakoś daję radę. 

Oczywiście pocę się przy muzyce (czymś muszę zagłuszyć moje stękanie, bo mama później się czepia, że zamykam się w pokoju i robię rzeczy "nieodpowiednie"). Ułożyłam nową playlistę: na rozgrzewkę kilka spokojnych piosenek, potem mała dawka japońskiego metalu, następnie kilka "zwykłych" piosenek, a na koniec requiem Mozarta. Do każdej piosenki ćwiczę co innego. Zwrotkę poświęcam na brzuszki, refren na podskoki itp. itd. Dzięki temu nie liczę powtórzeń i ćwiczy mi się o wiele przyjemniej. (Czasami tylko narzekam: "Śpiewaj już kurwa ten refren!" No wiem, miałam nie przeklinać, ale to serio pomaga.)

Dzisiaj mam zamiar spróbować jogi. Dwa dni ćwiczeń postawiły mnie na nogi i bez problemu potrafię zrobić szpagat. (Uwielbiam to delikatne mrowienie pod pupą.) Jutro rano trochę pomedytuję. Pięć minut siedzenia po turecku i spokojnego oddychania powinno mnie odstresować przed szkołą.