Maliny, okulary, "Grey" i kebab

Wczoraj

Obudziłam się ze słońcem, jednak wstałam wraz z przyjazdem piekarza. Świeże, jeszcze ciepłe bułki, ze swojskim masełkiem i wiśniowym dżemem oraz kakao na dobry początek dnia. Iza zmusiła mnie do wyjścia na dwór, za co powinna dostać lizaka, bo poranek był naprawdę cudowny.
Rześkie powietrze, chłodząca bose stopy rosa (i mój spektakularny ślizg na trawie) oraz wiatr mierzwiący nasze włosy. Biegałyśmy po łące za domem, zbierałyśmy mlecze dla małych króliczków, które dopiero co straciły mamę, zajadałyśmy się malinami prosto z krzaka, przeganiałyśmy wróble wyjadające aronię i huśtałyśmy się w dwójkę na jednej huśtawce. Śmiech i łzy szczęścia.
Podczas obiadu, ciąg dalszy miał nasz maraton ze "Shrekiem". Iza śmiała się do rozpuku, a ja przypominałam sobie cudowne lata dzieciństwa.

Nie chcę dorastać. Chcę mieć pięć lat i zero zmartwień. Jednak wiem, że to byłoby niesprawiedliwe, bo dwanaście lat temu to miałam. Ale głupia nie korzystałam...

Po czternastej musiałam na godzinę opuścić Izę. Jechałam z tatą odebrać okulary. Dopiero po powrocie do domu, zauważyłam, że... nie widzę. Myślałam, że najwyraźniej muszę przyzwyczaić do nich oczy, jednak po całym dniu nadal nie widziałam różnicy. Obawiam się, że pomylono recepty i dostałam zwykłe zerówki (chociaż inni twierdzą, że widzą przez nie lepiej). Wszystko okaże się w poniedziałek.


Z oprawek jestem bardzo zadowolona. Znajomi twierdzą, że w końcu wyglądam na swój wiek.

Po powrocie do domu czekała mnie miła niespodzianka. Szwagierka przywiozła mi "Pięćdziesiąt odcieni" (potocznie: trylogię Greya). Książka naprawdę wciąga (ciekawe czemu...^^), jednak w niektórych momentach krzywiłam się z obrzydzenia. Chyba jestem za mało dojrzała emocjonalnie, by móc czytać opisy sadomasochistycznych stosunków. Jednak trzeba przyznać, że namiętny romans ambitnej studentki z cholernie seksownym miliarderem, fascynuje romantyczkę, taką jak ja.

I właśnie przez takie książki, mam tak duże wymagania...

Po szesnastej jechałam wraz z siostrzyczką na klasowe "ognisko". Jak można było się spodziewać, ognisko nie doszło do skutku, bo ponad połowie klasy coś "wypadło". Ostatecznie spotkaliśmy się na szpilu (tzn. "szpilplacu" (z niemieckiego: "spielplatz" - plac zabaw), czyli ogólniej mówiąc w Gminnym Ośrodku Kultury i Rekreacji). Przyszła większość dziewczyn z klasy (ja, siostrzyczka, Pati, Jola i Kinga) oraz Płaski, Kamczyk i braciszek. Reszta chłopaków pracowała przy organizacji dożynek (które są w niedzielę). Siedzieliśmy na ławce i gadaliśmy o głupotach. Damska część o praktykach fryzjerskich, męska o grach i motorach. Rozmowy "umilała" nam muzyka country, wydobywająca się z głośników przy rozstawionych karuzelach (oczywiście na dożynki). Później poszłyśmy z dziewczynami do "Rancza" na kebab. Był to mój pierwszy w życiu i ledwo go zjadłam. Nigdy więcej nie zamówię kebaba w miejscu publicznym. Płakałam nad jedzeniem...

Wróciłam do domu po ósmej. Iza wyraźnie uradowana moim powrotem, nie dawała mi spokoju. Gdy poszła spać, oddałam się słodkiej lekturze... i obudziłam kilka godzin później z książką na czole.

Dzisiaj

Jem arbuza, zagryzam malinami, popijam zieloną herbatą i oglądam z Izą "Epokę Lodowcową". Czytam "Greya", wyszukuję wzrokiem przystojniaków w kościele i ubolewam nad zbliżającym się powrotem lokatorów. Dzień jak co dzień.