la luna es tuya

Chciałaś ze mną porozmawiać, to jestem. Trochę się przestraszyłam, że coś złego się stało, że znowu płaczesz, a ja nijak cię pocieszyć nie zdołam. Ale przychodzę, patrzę, a ty szczęśliwa. Chyba jak nigdy dotąd. Więc pytam - co ci? a ty, że tak wspaniale i że sama nie wiesz. Marlenka ma rację, pięknie się uśmiechasz. A jeszcze cudniej się rumienisz, jak ktoś cię skomplementuje. Kochana, ale powiedz ty mi, skąd tyle uśmiechu? Bo to dobrze, ale tak nagle trochę niepokojące. Weź więc odetchnij, aj! szklą się oczy. Boli, prawda? Idź z tym wreszcie do lekarza, błagam ja ciebie. Ale mów już, bo niecierpliwisz człowieka. Że śnieg taki biały, zima taka piękna? No, zgodzę się. Urokliwa pora. Uśmiechy nieznajomych takie szczere, miły pan w autobusie, siostrzeńcy tak ciocię kochają? A jak tu nie kochać. Z siostrą się bratasz? Mówiłam, że będzie ci jak mnie Margosia. Tylko czasu trochę. Kawa ci smakowała? W takim towarzystwie to wiadomo. Urocze dziewczątka, musisz mnie kiedyś z nimi poznać. On tak bez powodu? To pięknie. Ty się nie dziw, że kocha. Ja się mu nie dziwię. Oddychaj, kochana, bo mi cię szczęście udusi! Ale powoli, to nie zaboli. Mów dalej. Ach, pięknie pachnie, jak całuje! i śmieje się tak dźwięcznie. Ci poeci. Żartujesz?! Wiesz, miłość jest wtedy, kiedy mężczyzna pozwala ci prowadzić swój samochód. Tym bardziej bez uprawnień. Też nie miałam, a tata tak mnie chwalił jak prowadziłam! Tylko potem raz się przestraszyłam, ale to wiesz, opowiadałam ci. No, mów jeszcze. Już nic? Kochana, ty aż się trzęsiesz ze szczęścia! Takie różowe policzki, oczy takie błyszczące! Pięknie ci wesołej. Wiesz jak mnie uśmiechnąć.