Paryżanka

Mimo mej sympatii do jesieni, ta najwyraźniej za mną nie przepada. Już od kilku tygodni jakaś chorowita jestem. Kicham, kaszlę, mam kłopoty z oddychaniem, skarżę się na ból głowy. Nie mam czasu na realizowanie punktów z listy czynności przyziemnych. Nauka wręcz mnie przytłacza, a wizja przyszłotygodniowego egzaminu na prawo jazdy dobija. Przynajmniej o herbacie nie zapominam, ba! nawet w kawie ostatnio się rozsmakowałam. Przestałam patrzeć na zegar. Na autobus jeszcze się nie spóźniłam, ale dobiegam na ostatnią minutę. Tak jest lepiej, spontaniczność mi służy. Najwyraźniej kolor włosów również. Powoli zaczynam przypominać kobietę (tak przynajmniej mówią sąsiadki). Deszczowe poranki pobudzają moją wyobraźnię. Dużo piszę, nawet w autobusie. Jeszcze więcej czytam. Dostałam od cioci pięć tomików wierszy; m.in. Baczyńskiego, którego pokochałam za twórczość i burzliwą biografię. W każdym kolejnym wypożyczonym tomiku Poświatowskiej znajduję wcześniej nieopublikowane wiersze. Moja poetycka biblia robi się coraz cięższa. To dobrze.

Oddałam deklarację maturalną. Idę na żywioł. Jeżeli w lutym niczego nie skreślę, to w maju czekają mnie trzy egzaminy ustne i siedem pisemnych. Dam radę?