Cuando me enamoro

Wiedziałam, że nie zdążę. Nienawidzę komunikacji miejskiej. Przyjadę. Czekam. Wyjątkowo zimno. Muszę znaleźć czapkę i rękawiczki. Jeszcze kilka miesięcy temu nie zgodziłabym się. Tymczasem czekam. Tylko trochę niespokojnie oddycham. 

Znikąd pojawia się znajomy samochód. Zziębnięta wskakuję do środka. Pan Poeta wita mnie uśmiechem i nazywa po nazwisku. Zawsze tak robi. W radiu jakiś klasyk, nie znam tytułu ale piosenkę lubię. Rozsiadam się wygodniej i wdycham słodkie powietrze. Już niczego się nie boję.

Otwiera mi drzwi. Zdejmuję buty, wieszam kurtkę. Pod nogami plącze mi się pies. Jego mama pyta co chcę do picia. Idziemy na górę. Standardowo potykam się na schodach, ale udaje mi się utrzymać pion. Jaskinia artysty, myślę wchodząc do pokoju. W jednym kącie gitara, na prawo statyw i aparat, pod kaloryferem pamiętna deskorolka. Siadam na kanapie, na kolanach trzymam psa. Najwyraźniej smakują mu moje palce. Pan Poeta włącza film i karmi mnie orzeszkami w czekoladzie. Mija pół godziny. Ciężko skupić nam się na fabule. Nie ma sensu dalej oglądać. 

Rozmawiamy, pijemy herbatę i słuchamy jazzu. Opieram się o jego ramię, szukając wygodniejszej pozycji. Kołyszę się w rytm jego oddechu. Już nauczyłam się patrzeć mu w oczy. Zapada zwiastująca cisza. Zamykam oczy i czuję jego usta na moich. Pierwsze, delikatne muśnięcie, a zaraz po nim najpiękniejsze wyznanie, które słyszę po raz pierwszy w życiu. Kocham Cię. Ja Ciebie też. Nie przestaje mnie całować. Rozchylam wargi łapiąc trochę powietrza, a tym samym pozwalając mu na więcej. Wplatam palce w jego włosy, czuję jego dłonie pod bluzką. Pyta o pozwolenie, nie protestuję. Chcę tego. Odrywam usta od jego warg, zaczynam całować szyję. Palcem sunę po obojczyku, posyłając mu znaczące spojrzenie. W sekundę leżę na plecach. Odwzajemniam jego szeroki uśmiech i zezwalam skinięciem głowy. Tak mnie jeszcze nie całował. Brakuje mi tchu. Muska ustami szczękę, wgłębienie w szyi, pociąga za rzemyk z triadą. Czuję jego oddech między piersiami. Odsłania mój brzuch. Łaskocze mnie brodą i liże wrażliwą skórę, całuje pępek. Prostuję się gwałtownie, dłużej już nie wytrzymując. Z trudem oddycham. Odwzajemniam spojrzenie. Przykładam dłoń do szorstkiego policzka i sunę palcem po jego rozchylonych wargach. Muska językiem mój opuszek, delikatnie go przygryza. Chwyta moją dłoń i całuje ją. Przez chwilę czuję się jak dama, choć nieraz nazywał mnie swoją panią. Całuje całą moją rękę, od palców, aż do łokcia. Wsuwa dłonie w rękawy bluzki, chwyta mnie za ramiona i przysuwa do siebie. Czuję bicie jego serca. Drugi raz tego wieczoru wyznaję mu, co czuję. Nie mam już wątpliwości. 

Kładzie głowę na moich kolanach, Bawię się jego włosami. Słychać tylko nasze oddechy i muzykę. Słowa nie są nam potrzebne. 

Robi się coraz później. Nie chcę, ale muszę wracać do domu. Odwozi mnie okrężną drogą. Śpiewa mi hiszpańskie piosenki. Przez szklany dach samochodu pada ciepłe światło latarni, dostrzegam pojedyncze gwiazdy. Kładzie rękę na moim kolanie, czuję na sobie jego spojrzenie. Uśmiecham się do niego i całuję ostatni raz tego wieczoru.