Tiffany i Mozart

Objadam się brokułową sałatką mojej siostry i co chwila wybucham śmiechem oglądając "Śniadanie u Tiffany'ego". Holly Golightly od dziś jest moim autorytetem. Nie dam sobie w kaszę dmuchać; zainwestuję w rudego kota, którego nazwę Kot, wynajmę urocze, małe mieszkanko w centrum Nowego Jorku, będę paliła papierosy jak prawdziwa dama i gardziła mężczyznami. Aż w końcu zakocham się w przystojnym sąsiedzie i zrozumiem definicję prawdziwej miłości. Jednak wszystko w swoim czasie.

Tymczasem spędzam cudowną, leniwą sobotę w cieplutkim domku. Obudziłam się dziś przed czwartą rano i po dwóch godzinach głębokich rozmyślań, zasnęłam na kolejne trzy. Domownicy jak zwykle mi dogadywali, że co to po nocach robię, że tak późno chodzę spać i jeszcze później wstaję... Nieważne. Na śniadanie zjadłam świeżą bułkę z serkiem, popiłam gorącą herbatą i w końcu się rozbudziłam. Dom tylko odkurzyłam, w poniedziałek zabiorę się za gruntowne porządki. Później aż do obiadu marnowałam czas na bezmyślnym zmienianiu kanałów. Jak to u mnie w domu bywa, rządzi ten, kto dzierży pilot. Przez nieuwagę straciłam ten przywilej i ze spuszczoną głową opuściłam salon. Dużo potrafię wytrzymać, ale uszy mi więdną gdy słyszę śląskie szlagiery.

Kolejne godziny minęły mi na obserwowaniu spadających złotych liści i słuchaniu francuskich piosenek. Co z tego, że nie zrozumiałam ani słowa? Wszystkie słuchane przeze mnie utwory pochodzą z musicalu "Mozart, l'opéra rock", który już mi się ładuje w drugiej karcie (!). Odtwórca głównej roli wprost mnie zauroczył. I jeszcze ten głos! Chciałabym wam polecić jedną piosenkę z owego musicalu. Sami się przekonacie, czy jest wart obejrzenia.

Nie pamiętam ani słowa z dzisiejszej mszy. Zaczęłam kontaktować dopiero na ogłoszeniach parafialnych. Proboszcz sypał sucharami i na ziemię sprowadził mnie gromki śmiech wiernych. Pewnie myślicie, że jak zwykle zasłabłam lub przespałam mszę. Wręcz przeciwnie. Pierwszy raz w życiu miałam taką wenę. Trafiła mnie ona w najgorszej możliwej chwili. Pozbawiona jakiegokolwiek notatnika usiłowałam zapamiętać większość słów przelewających się przez moją głowę, ale i tak sporo z nich uleciało. Na razie nie będę zdradzała co narodziło się w mojej głowie. Może za tydzień znowu mnie olśni i powstanie dalszy ciąg tej historii?

Mam zachcianki jak kobieta w ciąży. Od rana pachnie mi sezamkami. Dawno takowych nie jadłam. Zdesperowana z braku przysmaku sięgnęłam po łyżkę stołową i słoik miodu. Myślę, że moim zębom się to nie spodobało, ale przynajmniej częściowo zaspokoiłam apetyt.

Jutrzejsza niedziela zapowiada się wspaniale. Po raz pierwszy od dwóch miesięcy, znowu poczuję błogość tego dnia. Do wtorku, znienawidzona szkoło!